Deze pagina's zijn gemaakt in een tijdperk zonder digitale fotografie en waarin het internet met trage modems verbonden was. Vandaar al die kleine foto's !
Dag 1 - woensdag 8 september 1999
Vlucht Amsterdam - Beijing
Vandaag is eindelijk de grote dag aangebroken; we gaan op vakantie naar China. We hebben bij Special Traffic (tegenwoordig Kuoni) de rondreis "De Hoogtepunten van China" geboekt. Het is niet onze eerste rondreis, maar wel de eerste in gezelschap van alleen Nederlanders. Vorig jaar hebben we een gedeelte van onze rondreis door Thailand gemaakt met een internationaal reisgezelschap, hetgeen ons prima bevallen is. Eigenlijk zijn we een beetje huiverig voor zo'n Nederlandse groep vakantiegangers. We hopen dat ze de casettebandjes van Koos Alberts, André Hazes en Frans Bouwer thuis laten. Ook hebben we er weinig zin in om elke avond de polonaise te lopen. Houden we elkaar voor de gek als we zeggen dat mensen die op vakantie gaan naar China niet te vergelijken zijn met "benidormgangers"?. We hopen van niet, maar gaan uit van het ergste.

Om 12.00 uur worden we opgehaald door de Schipholtaxi. We moeten ons om 14.00 uur melden bij de balie. We willen absoluut niet te laat komen en ook nog wat tijd hebben om te shoppen. De groep blijkt uit 24 personen te bestaan; tien stellen en vier mensen die alleen reizen (inclusief de reisleidster). De reisleidster is een dame op leeftijd (midden 60) en ze ziet eruit zoals ze heet, namelijk Marie-Thérèse. Ze is een hele nette, deftige oude dame die voor Buitenlandse Zaken op diverse consulaten in het buitenland heeft gewerkt. In dit kader heeft zij ook in de jaren '60 in Peking en Hongkong gewerkt. De groep blijkt voornamelijk uit 50-plussers te bestaan. Gelukkig ontdekken we al snel dat we nog vier leeftijdsgenoten hebben (30plussers). We krijgen nog even de tijd om fotorolletjes in te slaan en tijdschriften voor onderweg te kopen. Om 16.00 uur boarden we voor KLM-vlucht KL0897 naar Beijing. Om 16.35 uur stijgen we op. Rosalie heeft een plaats bij het raam en Leo zit in het midden naast een Chinese vrouw. Leuk om mee te praten zou je denken, echter ze blijkt geen woord Engels te praten en... ze laat de hele vlucht stinkende winden. Op deze manier kunnen we vast wennen aan de Chinese gewoonten en geuren! Achter ons zitten twee van onze reisgenoten ontzettend te zeuren tegen de stewardessen over het water dat maar niet smaakt. Dat begint goed en belooft wat voor de verdere reis. We proberen het te negeren en wat bij te slapen. Al met al gaat de negen uur reistijd toch nog snel voorbij.

Dag 2 - donderdag 9 september
Aankomst Beijing
Op donderdag 9 september landen we om 7.22 uur 's morgens in Beijing. In Nederland is het bijna half 2 's-nachts. Onze reisleidster heeft al snel de Chinese gids gevonden. Ze is echter niet zo blij met hem; hij is pas een half jaar gids en zijn Engels is bijna niet te verstaan. Omdat we zijn naam niet kunnen verstaan, krijgt hij de naam Benjamin. We worden direct de bus ingeloodsd en we beginnen gelijk met excursies. Ondanks onze jetlag.
Eerst brengen we een bezoek aan de Temple of Heaven (in het Chinees: Tiantan). De bus kan niet bij de ingang van de tempel komen omdat er een festival (sportgames) plaatsvindt. Uiteindelijk kunnen we, na heftige discussies, via de achteringang het complex van de tempel betreden. Het is redelijk warm (circa 25°C) en bewolkt. Het is een erg mooie tempel en we maken de eerste foto's en de eerste videobeelden. Overal zie je Chinezen op straat muziek maken, spelletjes doen of Tai Chi beoefenen. Jammer dat we zo moe zijn. Achteraf gezien hebben we niet zoveel van deze tempel meegekregen.
's Middags genieten we van een heerlijke lunch. We zitten aan een grote ronde tafel en de gerechten worden op een draaiplateau gezet. Met je eetstokjes pak je wat je lekker vindt en doet dat vervolgens in een kleine eetkommetje. Gelukkig hebben wij de laatste weken in Nederland geoefend om met stokjes te eten anders hadden we waarschijnlijk geen hap naar binnen kunnen krijgen. Een aantal van onze reisgenoten geven al snel op en vragen om een mes en vork. We weten nu ook waarom er plastic folie op de tafels ligt. Deze folie is overigens heel smerig als het warm is; het plakt aan je armen en benen. Verder hadden we de wildste verhalen gehoord over de (vooral openbare) toiletten in China. De toiletten in dit (luxe) restaurant waren netjes en westers; jammer alleen dat de Chinese mannen de deur niet sluiten als ze gaan zitten poepen. Dit ondervond Leo toen hij naar het toilet ging. Hij weet nu wel hoe de Chinezen aan die spleet-ogen komen.

Na de lunch rijden we naar de Lama-tempel. De bus wordt voor de Lama-tempel geparkeerd. Eerst lopen we door een Chinese arbeiderswijk naar de dichtbij gelegen Tempel van Confucius (Kongmiao). De huisjes in de wijk zijn laag en klein. Tussen de huizen zien we erg smalle steegjes waar ook nog allerlei goederen opgeslagen staan. Je kan er bijna niet lopen. Ook zien we dat de fiets het vervoersmiddel bij uitstek is. Voor een school staan er wel honderden.

Op de binnenplaats van de Tempel van Confucius staat het beeld van Confucius. In de tempel zelf staan veel beelden van leerlingen van Confucius. Op een aantal traditionele muziekinstrumenten spelen een paar Chinezen een deuntje. Het is ondertussen erg warm geworden en we krijgen slaap. De dag is echter nog niet voorbij. We brengen eerst nog een bezoek aan de Lama-tempel (Yonghegong). Het complex bestaat uit een reeks binnenplaatsen en paviljoens, met verschillende beelden van Boeddha. Veel zien we er niet van omdat we eigenlijk helemaal geen zin meer hebben. We zijn bekaf. We zitten in de schaduw op een bankje apatisch de Chinezen te bekijken die zich druk maken met wierookstokjes en fototoestellen.
Om 15.30 uur arriveren we in het Qianmen Hotel. We slapen een uurtje en daarna dineren we in een restaurant op circa 20 minuten van het hotel. We eten tijdens deze reis vaak in restaurants buiten het hotel, omdat het eten in het hotel vaak erg prijzig is. Na het diner worden we teruggereden naar het hotel. We rijden langs het Plein van de Hemelse Vrede en zien voor het eerst het portret van Mao Zedong boven de Tian'anmen-poort. Verder zien we weer veel dansende en zingende Chinezen op straat. Om 21.00 uur liggen we op bed. We zijn doodmoe (ongeveer 28 uur wakker), maar hebben een tevreden gevoel over deze tweede dag.
Dag 3 - vrijdag 10 september
Beijing vervolg
Heerlijk geslapen. Om 7.00 uur staan we op. Douchen, ontbijten en spullen bij elkaar gezocht voor deze dag. Het ontbijt was in buffetvorm en erg goed verzorgd. Om 8.00 uur vertrekken we met de bus naar de wereldberoemde Chinese Muur. Onze eerste ervaring met het verkeer in Beijing is "schokkend". Er heerst een complete verkeerschaos. Duizenden fietsers, honderden taxi's en overige auto's zoeken hun weg. Opvallend is dat niemand boos wordt als ze bijna klem worden gereden of onder een auto of bus dreigen te komen. Je verbaast je ook over de hoeveelheden vracht die Chinezen op hun fiets kunnen meenemen; vijftig schoenendozen is niets.
Wij bezoeken de Chinese Muur bij Mutianyu, 73 kilometer ten noordoosten van Beijing. Hier is sinds 1988 2200 meter van de Grote Muur te bezichtigen. De muur is hier gemiddeld 5 tot 6 meter breed en slingert prachtig over de heuvels. Het schijnt hier ook aanzienlijk rustiger te zijn dan bij Badaling, waar de meeste toeristen de muur bezoeken. We gaan de muur op met de 723 meter lange kabelbaan die de muur in vier minuten bereikt. We zijn de eersten die omhoog gaan en hebben snel de rest van de groep afgeschud. Op de Muur aangekomen gaan we rechtsaf. We hebben een prachtig uitzicht.

Het is erg indrukwekkend én steil. Via onhandige trappen (kleine hoge en lage treden) lopen we de muur een stuk naar beneden af. Het gaat vlot. Te vlot. We vergeten dat we ook nog eens terug moeten. De terugweg (omhoog) was erg vermoeiend, zeker ook omdat het zeer warm was. We kopen een mooi boek over de Grote Muur voor 60 Yuan (f 15,00) en gaan vervolgens met de kabelbaan weer naar beneden. Als we terugwandelen naar de bus worden we overvallen door verkopers van truien, T-shirts, ansichtkaarten, boeken etc. We laten ons verleiden tot het kopen van twee T-shirts (40 Yuan, f 10,00) en een doosje ansichtkaarten van de muur. We hebben inmiddels in de gaten dat je ook hier in China stevig moet afdingen. De t-shirts kunnen we voorlopig nog niet aan. Die zijn te smerig om aan te pakken. Ze zijn wel van een mooie dikke kwaliteit.

We lunchen in een Friendship-store. Helemaal achterin de grote winkel wordt het eten weer op de gebruikelijke manier opgediend. Veel schalen met lekker eten op een handig draaiplateau. In de winkel worden toeristische produkten verkocht. Ook is er een atelier waar vazen worden gemaakt en bewerkt.

Na de lunch vervolgen we onze weg naar de vallei waar 13 van de 16 Ming-keizers begraven liggen. Deze vallei (Shisanling, wat '13 tombes' betekent) ligt 50 kilometer ten noorden van Beijing en 25 kilometer van de Chinese Muur. De Ming-keizers kozen tijdens hun leven zelf de plek en het ontwerp van hun graftombes. Via de 6,4 kilometer lange Heilige weg (Shenlu) lopen we naar de tombes. De weg is in 1994 gerenoveerd en begint bij een marmeren gedenkpoort met vijf bogen, die in 1540 is gebouwd.
1,5 Kilometer verder staat een poort met drie bogen, de Grote Rode Poort (Dahongmen). Het lichaam van de keizer werd door de middelste poort gedragen. Dit was ook de enige gelegenheid dat de centrale deur werd geopend. Deze poort is tevens het begin van de beroemde Laan der Dieren. De tombe van keizer Dingling (gestorven in 1620) bezoeken we niet omdat deze leeg is. Wel bezichtigen we de tombe van Changling, waar veel van de juwelen en kostbare voorwerpen tentoongesteld worden en een video wordt getoond van de opgraving van het graf in 1958.
Om 18.30 uur zijn we terug in Beijing. We dineren in een restaurant. Om 19.10 uur vertrekken we naar het hotel om ons snel te verkleden. We gaan vanavond nog een bezoek brengen aan de Peking Opera. Het theater van deze opera bevindt zich in ons hotel, dus dat is makkelijk. We kopen kaartjes voor 40 Yuan, (f 10,00) per persoon. De Peking Opera heeft een speciale (korte) uitvoering voor toeristen omdat de echte opera een hele avond duurt. Deze speciale uitvoering duurt circa 1,5 uur. We zien veel dans, acrobatiek en geschminkte Chinezen in prachtige kostuums. Om 21.00 uur zijn we terug in de kamer. Lekker een douche genomen, de belevenissen van deze dag nog eens overdacht en vervolgens gaan slapen.
De Peking Opera
Dag 4 - zaterdag 11 september
Plein van de Hemelse Vrede
Om 7.30 uur staan we op. Om 8.30 uur zullen we vertrekken naar het Plein van de Hemelse Vrede en de Verboden Stad. Eerst wisselen we nog even snel wat geld. De kassier in het hotel vertrouwde het niet helemaal. Hij dacht dat de handtekening van Rosalie in haar paspoort afweek van de handtekening op de cheques. Gelukkig was hij toch bereid te betalen. Daarna nog even snel een ontbijtje naar binnen gewerkt.
Het Plein van de Hemelse Vrede (Tian'anmen Guangchang) ligt net om de hoek van ons hotel in het centrum van Beijing, zo'n 5 minuten rijden met de bus. We betreden het plein langs de zuidelijk poort. Eerst lopen we langs het mausoleum van Mao Zedong. Er staat een lange rij mensen te wachten om een blik te mogen werpen op Mao Zedong. Wij vinden het zonde van de tijd om daarvoor zo lang te moeten wachten. Op het plein zien we militairen marcheren en kinderen in schooluniformen met vlaggen liedjes zingen. Het ziet er zwart van de mensen en we hebben moeite om bij elkaar te blijven. Midden op het plein lopen we langs het Monument van de Helden van het Volk (Renmin Yingxiong Jinianbei). We lopen het plein verder af. Een drukke weg scheidt het plein en de Verboden Stad. Gelukkig hoeven we hier niet over te steken, maar kunnen we gebruik maken van een tunnel.
Verboden Stad
Via de Poort van de Hemelse vrede (Tian'anmen) lopen we onder het portret van Mao de Verboden Stad (Zijincheng) in. Vierentwintig keizers regeerden China vanuit deze stad. Bijna vijf eeuwen lang was dit het paleis, de plek waar de Zoon des Hemels zijn absolute macht uitoefende. De Verboden Stad lag binnen de Keizerlijke Stad, die op haar beurt werd omgeven door de muren van Beijing zelf. Zelden verliet de keizer zijn paleis en niemand mocht de Verboden Stad zonder toestemming betreden. Vandaag mogen wij dat wel. In iets meer dan 2,5 uur lopen van de zuidpoort naar de noordpoort. Het is een enorm complex (circa 101 ha) dat wordt omringd door en brede gracht en door muren die meer dan 10 meter hoog zijn. We hebben alleen tijd om de belangrijkste hallen en gebouwen te bekijken. Onderweg zien we voor het eerst veel kleine kinderen met een gat aan de voor- én achterkant van hun broek. Chinezen geven weinig geld uit aan luiers! De wandeling eindigt bij de vertrekken van de concubines van de keizers. Via de paleistuin verlaten we de Verboden Stad via de noordpoort.
De lunch blijken we in de dierentuin van Beijing te krijgen. Al snel komen we erachter dat ze in deze dierentuin een aantal reuzenpanda's houden. Aangezien er niet zo erg veel reuzenpanda's in gevangenschap leven, willen we deze erg graag zien. Enkele jaren geleden bezochten wij de San Diego Zoo (Verenigde Staten) op de dag dat uit China een reuzenpanda arriveerde. Helaas kregen we toen de panda niet 'live' te zien.
De Chinese gids geeft echter geen toestemming om de panda's te bezoeken. Volgens hem hebben we er geen tijd voor. We vragen Marie-Thérèse om uitleg. Volgens haar wil niemand van de groep de panda's bezoeken. Gelukkig zijn we erg eigenwijs; een kort inventarisatieondje leert dat ruim 2/3 van de groep wel geïnteresserd is in een bezoek aan het pandaverblijf. Aangezien we toch een uur de tijd hebben om te eten, besluiten we snel te eten om vervolgens op weg te gaan naar de panda's. We eten nu niet met stokjes, maar met lepel en vork. Dat gaat een een stuk sneller! We spreken af dat we om 13:30 uur bij de bus zullen zijn (dachten we). Rennen dus.....

Aangekomen bij het pandaverblijf blijkt dat we 4 yuan (f 1,00) entree moeten betalen. We vinden vier panda's, die heerlijk liggen te slapen in hun slechte en krappe hokken. Van natuurgetrouwe huisvesting voor dieren hebben de Chinezen waarschijnlijk nog nooit gehoord. Echte reuzen zijn deze panda's overigens niet; we hadden verwacht dat ze groter zouden zijn. Leo koopt een knuffelpanda met een rugzak. Wil koopt een panda die "I LOVE YOU, I LOVE YOU" roept als je in zijn buik knijpt. Van deze panda zullen we de hele reis nog veel horen. Veel Chinezen zullen nog opkijken en glimlachend verder lopen als ze de groep passeren en liefkozend toegeroepen worden. Als we bij de bus komen, blijkt de rest van de groep nog niet gearriveerd te zijn. Eindelijk komen ze om 14:00 uur boos aangelopen. Zij hadden namelijk op ons gewacht bij het restaurant. Een communicatie-probleempje...terwijl we toch gewoon Nederlands tegen elkaar kunnen praten.

Meer reuzenpanda's in ons verslag van Chengdu (2001)
Zomerpaleis
Om 14:00 uur vertrekken we naar het Zomerpaleis (Yiheyuan). Het ligt 11 kilometer ten noordwesten van Beijing. het blijkt wederom een groot complex te zijn (circa 280 ha.) Het is geheel ommuurd en het grootste deel wordt ingenomen door het prachtige Kunmingmeer. In 1924 werd het paleis voor het eerst voor het publiek geopend. Wederom maken we een lange wandeling van circa 2,5 uur.
Een groot deel lopen we via een overdekte galerij langs de oevers van het meer. De galerij is rijkelijk gedecoreerd met Chinese schilderingen. Onderweg maken we een tochtje met een drakenboot over het meer (6 yuan p.p.). Na een bezoek aan de Marmeren boot, verlaten we het zomerpaleis.
  De beschilderde houten galerij  
Op weg naar het hotel brengen we nog een bezoek aan een cloisonné-fabriekje. We hebben eigenlijk helemaal geen zin meer. Onze gids houdt echter vol dat dit in het programma staat. Vooruit dan maar... Hij zal wel provisie ontvangen.
Pekingeend
Om 16:45 uur vertrekken we naar het hotel... dachten we. Onze Nederlandse gids heeft afgesproken dat we eerst naar het hotel gaan om ons op te frissen en om te kleden. Vanavond staat namelijk een speciaal diner op de planning: de wereldberoemde Pekingeend. Aangekomen in Beijing, blijken we echter helemaal niet naar het hotel te gaan. De bus stopt voor het restaurant. De Chinese gids blijkt gereserveerd te hebben vanaf 18:00 uur. Een ruzie ontstaat tussen de Nederlandse en Chinese gids. Uiteindelijk lijkt de Nederlandse gids het gewonnen te hebben. De bus gaat weer rijden en na enkele minuten stop de bus weer.. bij het restaurant. Nu breekt echt de hel los. De groep vindt het geen ruzie waard en we besluiten uit te stappen om te gaan eten. Helaas voor onze Nederlandse gids, maar soms moet je iets geven om het de volgende keer weer te nemen. In het restaurant krijgen we eerst uitleg over hoe de eend wordt bereid. De eend vervloekt waarschijnlijk het bestaan van de Pekingkeuken, want hij vormt er een substantieel onderdeel van. Vers geroosterde pekingeend met een kapperig vel is wereldberoemd en niet alle restaurants in Peking mogen dit gerecht serveren. Het vel en het vlees van de eend worden dun gesneden en we moeten dit eten met kleine pannenkoekjes, zoete pruimensap (of is het ketjap?) en sjalotjes. In onze vuile, bezwete kleren doen we ons te goed aan de Pekingeend.
Om circa 20.00 uur zijn we terug in het hotel. We kopen postzegels en schrijven de eerste ansichtkaarten. De koffers moeten nog ingepakt worden. Morgen verlaten we Beijing en vliegen we naar Tunxi.
Verder naar dag 5 t/m 9