Nieuw: klik op de kleine foto's om de fotoserie met grote foto's te openen!
Print dit verslag
Reisverslag 1  

Dag 1 Amsterdam-Bonaire-Lima (donderdag 27 april 2006)

Het begint allemaal op woensdagavond 25 april 2006. We reizen af naar Hoofddorp. Hier overnachten we in het Marriot Courtyard hotel zodat we morgen op ons gemak en zonder filestress naar Schiphol kunnen reizen. We slapen heerlijk in een luxe kamer en kunnen de volgende ochtend op ons gemak ontbijten. Vanaf het hotel worden we om 8.00 uur met een busje van het hotel naar Schiphol gebracht. De auto kunnen we gratis parkeren bij het hotel.

Op donderdagochtend 26 april 2006, rond de klok van 9.00 uur checken we in voor vlucht KL741 naar Lima in Peru. Volgens planning vertrekt de Mc Donnell Douglas MD-11 om 11.05 uur . Dit vliegtuig heeft een spanwijdte van 51 meter en kan 282 passagiers vervoeren. We maken een tussenstop op Bonaire. Het eerste gedeelte van de vlucht heeft 9 uur en 20 minuten geduurd. We kunnen even het vliegtuig uit om onze benen te strekken op de luchthaven. Buiten is het warm en er waait een lekker windje. Over een paar weken op de terugreis zullen we hier wederom uitstappen, maar dan blijven we een paar dagen op Bonaire om te relaxen en te duiken.

Na een korte stop vliegen we door naar Lima. Het tweede gedeelte van de vlucht duurt 3 uur en 20 minuten. Om circa 18.20 uur locale tijd zetten we voet op het Zuid-Amerikaanse continent. Voor ons voelt het al veel later en dat is het eigenlijk ook. In Nederland is het nu 02.20 uur 's nachts. Het was een lange reis maar we zijn er en achteraf gezien is de tijd toch snel gegaan.
We gaan door de douane- en bagagemolen en als we de aankomsthal binnenkomen, blijkt er een welkomstcomité van ruim 40 man te staan. Ze houden allemaal een bordje omhoog waar namen van reizigers op staan en het lijkt alsof ze een wedstrijd doen wie het hardst kan schreeuwen. Na wat zoeken en turen ontdekken we de reisleider van onze reisorganisatie. Ook onze medereizigers, voor de komende weken, zijn snel gevonden. Op advies van onze reisleider Geert pinnen we op de luchthaven 500 Sol (circa 100 US$) zodat we in ieder geval wat lokaal geld hebben voor de eerste dagen.

 


Stadsverkeer in Lima
We lopen met Geert mee naar buiten. Hij brengt ons naar een mooie luxe bus. Van alle kanten komen er mensen op ons af die vragen of we een taxi nodig hebben. Hier kunnen we gelijk onze reiservaringen toepassen, geen mensen aankijken, af en toe nee schudden en vooral gewoon doorlopen. Dit soort momenten zijn we blij dat we een georganiseerde reis hebben geboekt. Je zal na zo'n lange vlucht, in het donker maar in een taxi moeten stappen en een hotel in Lima moeten zoeken!  

Via de buitenwijken van Lima rijden we naar ons hotel Casa Andina in één van de beste wijken van Lima namelijk Miraflores. Het is inmiddels donker geworden en we kunnen niet veel zien. We komen wel in een enorme verkeerschaos terecht en via een omweg bereiken we na een uurtje het hotel. Geert geeft een korte briefing voor morgen en daarna trekt iedereen zich terug in zijn kamer voor een lange nachtrust. Zo'n lange reis gaat je niet in de koude kleren zitten. Na een lekkere warme douche duiken we ons bed in. We zijn bekaf...

Morgen gaat de reis echt beginnen en we verheugen ons er ontzettend op!

 

Lima is de hoofdstad van Peru en tevens de grootste stad van het land met ongeveer dertien miljoen inwoners. Naar schatting woont een derde van de inwoners in de sloppenwijken. De stad ligt in het dal van de rivier de Rimac, aan de kust van de Pacific Oceaan. Het klimaat is vochtig: natte milde winters met temperaturen steeds boven de 13° C en zomers waarin het kwik beneden de 31° C blijft. De hemel is vrijwel altijd bewolkt, alleen gedurende de zomer is er soms een heldere lucht waarneembaar. Lima werd op 18 januari 1535 gesticht door Francisco Pizarro, onder de naam La Ciudad de Los Reyes (de "Stad van de Koningen"). De naam Lima is afkomstig van het Quechua woord Rimac ("Spreker"), hetgeen ook de naam is van de rivier die door Lima loopt. Pas in de 16e eeuw kreeg de stad deze naam.

Het presidentiele paleis de Armas

De stad werd al snel een van de belangrijkste bases van de Spaanse overheersing in Peru. De 16e eeuwse kathedraal op het centrale plein (het Plaza de Armas) is daaraan een herinnering. Gedurende de Spaanse koloniale overheersing was Lima (samen met Bogota in Colombia) in cultureel opzicht de belangrijkste stad in Zuid-Amerika. Ook was een groot deel van het koloniale bestuur gevestigd in Lima. De dichtbij gelegen haven Callao was een belangrijke doorvoerplaats voor goederen die van en naar Spanje vervoerd werden. Tot aan de binnenlanden van Argentinië was dit de belangrijkste haven. Vanaf de 18e eeuw kreeg Lima te maken met een teruggang. In 1746 werd een groot deel van de stad door een aardbeving verwoest, waarbij duizenden mensen het leven verloren. De onafhankelijkheidsoorlogen en daarna de bezetting door Chili van 1881 tot 1883 veroorzaakte een uittocht uit de stad. Aan het begin van de twintigste eeuw telde de stad 140.000 inwoners. De infrastructuur werd sterk verbeterd, en zoals in veel landen in Latijns-Amerika oefende de stad een grote aantrekkingskracht uit op mensen van het platteland, die erheen verhuisden om hun geluk te beproeven. In 1988 werd het historisch centrum van Lima opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Dag 2: Lima - Pisco (vrijdag 28 april 2006)
Om 6.00 uur staan we uitgeslapen op. Dit is ook wel logisch want in Nederland is het inmiddels al 14.00 uur. Om 8.00 uur staat het vertrek gepland. Vandaag verlaten we Lima en gaan we op weg naar de vissersplaats Pisco, 250 km ten zuiden van Lima en gelegen aan de Pacific Ocean. We zullen de laatste dag van de reis in Lima nog een aantal bezienswaardigheden bezoeken.
In het hotel Casa Andina wordt een goed ontbijtbuffet geserveerd met lekkere broodjes en veel fruit. Leo loopt na het ontbijt en voor vertrek nog een stukje de wijk in. Het stadsbeeld van Lima wordt gedomineerd door kleine gele taxi's, veel stadsbusjes, VW-kevers en tuktuks. De meeste huizen hebben hekken voor de deur en ook de ramen zijn van tralies voorzien. Op straat staan kraampjes waar fruit en kranten worden verkocht.
We verlaten Lima en gaan op weg naar de vissersplaats Pisco. De reistijd naar Pisco is ongeveer 3,5 uur. Via de armoedige buitenwijken van Lima rijden we over de PanAmericana in zuidelijke richting de woestijn in. Tussen de enorme hoeveelheden zand zien we hier en daar geïrrigeerde weiden en velden met een beetje landbouw (katoen, mais, asperges, druiven en tomaten). Verder zien we langs de kant van de weg enorm grote kippenfarms met scharrel- en legbatterijkippen en vismeelfabrieken langs de kust. Voor grote delen van de weg moet tol betaald worden en de vrachtwagens en bussen worden op weegbruggen gecontroleerd op overbelading.
Mensen claimen hier grond door hutjes neer te zetten (invasion) in de hoop dat het land later wordt vrijgegeven voor bebouwing of dat een multinational het opkoopt voor het plaatsen van een fabriek. Zo zijn er diverse dorpjes ontstaan met primitieve huizenbouw. De muren van de meeste huisjes zijn wel van steen, maar de daken zijn over het algemeen van klei gemaakt. Dit is lekker goedkoop en ook goed om de hitte buiten de deur te houden. Door de vele aanplakbiljetten merken we dat het verkiezingstijd is Lima is. In de eerste ronde waren er 10 kandidaten. De eerste ronde is nu afgerond en men is nog bezig met het tellen van de stemmen. Als niemand meer dan 50% van de stemmen heeft, volgt er een tweede ronde tussen de twee koplopers. Dit is de gematigde sociaal democraat Alan Garcia en de nationalist Ollanta Humala. Garcia was eerder president tussen 1985-1990. Dit was geen succes. Hij liet een puinhoop achter met hoge schulden. Tevens was er sprake van geweld en schending van mensenrechten. Bij beloofd nu een streng en zuinig beleid te gaan voeren. Op 5 juni heeft hij de verkiezingsoverwinning opgeëist en zal hij weer president worden.

Simpele hutjes in de woestijn

Pisco is een 90.000 inwoners tellende havenstad. Naar deze stad is de nationale drank van Peru, Pisco, genoemd. Pisco was korte tijd hoofdstad van Peru, voordat de Spanjaarden besloten om die functie aan Lima te doen toekomen. Deze status had de stad te danken aan zijn toegangswegen tot de Andes. Pisco is momenteel de hoofdstad van de gelijknamige provincie. De stad ligt op ongeveer 250 kilometer ten zuidwesten van Lima, op een hoogte van 8,5 meter boven zeeniveau. De stad kwam tot bloei vanwege de haven, de visvangst en nabijgelegen wijngaarden. Pisco is ook de naam van een wijnsoort en daar wordt Pisco Sour van gemaakt.

Om 12.00 uur arriveren we bij Hostal Villa Manuelita, een leuk hotelletje in het centrum van Pisco. We krijgen een Pisco Sour aangeboden, het nationale drankje van Peru waaraan de stad zijn naam te danken heeft. Het drankje is erg zuur en wordt geserveerd met opgeklopt eiwit. Morgen zullen we nog een bezoek brengen aan een bedrijfje waar de brandewijn wordt gestookt. Het hotel heeft een sfeervol binnenpleintje met een fontein. De lobby is karakteristiek ingericht met veel antiek (telefoons en oude radio's). Ook de kamer is erg sfeervol ingericht met grote houten deuren, hoge plafonds en luiken voor het raam.

Voordat we om 13.00 uur vertrekken voor een bezoek aan het National Reserve Paracas, lopen we snel nog een rondje door het centrum van Pisco en over de Plaza de Armas, het centrale plein in Pisco. Het mooie blauwe stadhuis en de naastgelegen kerk zijn sfeerbepalend. In de straat van het hotel bezoeken we een oude kerk waarin een fototentoonstelling van Peru wordt gehouden. De altaren en nissen zijn rijkelijk met goudkleurig houtsnijwerk gedecoreerd. De man van deze kerk weet te vertellen dat het plafond van bamboe is gemaakt.
Eigenlijk is er niet veel te zien of te doen in Pisco, maar de stad is een ideale uitvalsbasis voor tochten naar het Peninsula de Paracas (een schiereiland) en de Islas Ballestas. Om 13.00 uur vertrekken we dan ook naar Reserva Nacional de Paracas. Het reservaat ligt op ongeveer 15 kilometer ten zuiden van Pisco. Het park bestaat uit de Bahia de Paracas, het Peninsula de Paracas en de Islas Ballestas. Het gebied is vernoemd naar de paracas-winden: hevige zandstormen die langs de kust razen. Het Paracas Reservaat bestaat vooral uit veel zand met verrassend veel leven. Wat velen niet weten: Peru heeft een echte woestijn die meer dan 2000 km lang is. Hoewel deze woestijn direct aan de oceaan grenst, is dit een van de droogste gebieden op aarde. Op sommige plaatsen is er de laatste 25 jaar maar 25 mm regen gevallen. We lunchen bij de zuidbaai; Heerlijke verse vis (zeebaars en garnalen). De vissers onderhouden in hun kleine bootjes de netten en maken de gevangen vis schoon. Grote pelikanen proberen de vis te stelen tot groot ongenoegen van de vissers.
Na de lunch rijden we de hele middag door het park. Dat wil zeggen: door de hoge zandduinen langs de kust. De weg waarover we rijden lijkt geasfalteerd te zijn maar niets is minder waar; de weg is gemaakt van zeezout. We stappen diverse malen uit om de natuurpracht en de mooie rotsformaties (waarvan er één de Kathedraal wordt genoemd) te aanschouwen. De Kathedraal is geen oud gebouw maar een grote ruimte in een steile rots. We schieten in ieder geval op deze eerste dag al heel wat foto's. 's Avonds eten we op een heel smal balkonnetje van het restaurant Catamaran in het drukke voetgangersstraatje. Tijdens het eten wordt er live muziek gespeeld door enkele Peruaanse jongens met gestreepte poncho's aan. De typische locale panfluitmuziek klinkt op een terrasje in Peru erg sfeervol. Veel beter dan in een drukke winkelstraat in Nederland (waar deze Peruaanse muzikanten ook vaak staan te spelen). Met de verkoop van CD's voorzien de muzikanten in hun levensbehoefte. Er starten ook luidruchtige activiteiten op het dorpsplein. We kunnen de harde muziek tot in onze hotelkamer horen. Om 2.00 uur 's nachts houden de festiviteiten op en keert de rust terug. Alles bij elkaar was het een heerlijke dag en een goed begin van de reis.

Fotoserie 01 vertrek naar Peru
Fotoserie 02 naar Pisco

Index pagina alle foto's Peru

Peru achtergrond info
Volgend verslag