Vandaag loopt om 4.45 uur de wekker af. Dit vinden we helemaal niet erg, want vandaag staat het hoogtepunt van de reis gepland: een bezoek aan oude Incastad Machu Picchu (klik hier voor een vituele tour door Machu Picchu). Machu Picchu betekent "oude berg". De stad is door de Inca's gebouwd tussen 1400 en 1500. De ruïnes liggen op zo’n 2.400 meter tussen de bergtoppen. Deze verborgen stad werd pas in 1911 ontdekt en werd in één klap wereldberoemd met name door de unieke ligging. Om 5.30 uur vertrekken we zonder te hebben ontbeten met de bus naar het treinstation. Geert heeft de treinkaartjes al geregeld en dus kunnen we gelijk het restaurant in. Snel een paar broodjes en bananen kopen. De trein staat al klaar. Om 6.15 uur vertrekt de trein voor een 4,5 uur durende treinreis naar Aguas Calientes. De eerste kilometers zijn al prachtig. De trein rijdt heel langzaam via een zigzag spoor zowel voor als achteruit de berg op. De mist en de opkomende zon boven Cusco leveren mooie plaatjes op.

De trein rijdt de gehele reis door de bergen en volgt uiteindelijk de Urubamba rivier. Onderweg zien we het beginpunt van de beroemde 4-daagse Inca rail naar de Machu Picchu. Vele dragers en lopers zien we vertrekken. Overigens hebben de mensen die de duurbetaalde Inca trail hebben geboekt en gelopen wel erg veel pech. Normaal slapen de trekkers de laatste nacht op een hele bijzondere plaats om ´s morgens voor dag en douw naar de de zonnepoort (Sungates) te lopen. Vanaf deze plaats zie je de Machu Pincchu ´s morgens uit de mist verrijzen. Ruim een maand geleden is er echter een aardverschuiving geweest die een gedeelte van het eeuwen oude Incapad heeft weggevaagd. Trekkers werden nu omgeleid naar Aguas Calientes of een andere kampeerplaats en moeten met de toeristen omhoog. Zo missen ze het hoogtepunt van hun trekking, waar vele al maanden naar hebben uitkeken. Het is vreemd dat de Peruanen geen (zichtbare) actie onderneemt om het pad te herstellen. Op internet lezen we ook steeds meer verhalen dat er een grote schoonmaak plaats vindt mbt de Machu Pucchi trail. Onder druk van Unesco wordt het aantal trekker beprerkt tot 500 per dag en wordt het aantal boekingskantoren terug gebracht van 200 tot circa 20 gecertificeerden. Ook het pad wordt in 2006 onderhouden. Er schijnt nog een alternatieve trekking te zijn, de Salkantay-trekkin, een goed alternatief voor de platgelopen Inca-trek.

Nadat de gids klaar is met zijn uitleg beklimmen we de top voor het unieke fotopunt. Gelukkig kunnen we op de vele terassen even uitrusten met het excuus dat we foto´s willen maken. Vanaf de Huayora Picchu bekeken de Inka’s de sterrenhemel. Volgens de verhalen zijn er diverse tempels en zonnewijzers gebouwd gebaseerd op de sterrenkunden. Op de top blijven we een halfuurtje zitten genieten van de weidse uitzichten van de machtige ruïnes die ver beneden ons liggen en zich uitstrekken tot aan de andere zijde van de bergtop.

Leo komt tot de ontdekking dat hij zijn hoesje van zijn digitale camera kwijt is (met alle geheugensticks). Volgens enkele groepsleden hebben ze een meneer met het hoesje zien zwaaien op het Plein van de Tempels. Leo rent de berg af en aan de andere zijde weer de top op (hijg-hijg) in de hoop dat het hoesje er nog ligt.. Helaas is het hoesje niet meer te vinden. Alle locale gidsen die rond lopen op de plek waar het hoesje voor het laast is gezien weten ook van niets. Gelukkig heeft Leo alle foto´s elke avond naar zijn notebook gekopieerd (en een reserve kopie op een externe harddisk).

dag 14 Heilige Inca Vallei - Pisac - Cusco (woensdag 10 mei)

De dag wordt goed begonnen. Geert heeft naar aanleiding van de eetperikelen van gisteravond geregeld dat het uitgebreide ontbijtbuffet gratis is. Vanuit het hotel is het een klein stukje rijden door de Heilige Inca-vallei langs de Urubamba-rivier naar Ollantay Tambo. In dit schilderachtige dorpje is tegen een berg de Incastad Pueblo Inka gebouwd. Voor 70 sol kopen we toegangkaarten die ons toegang geven tot diverse bezienswaardigheden in de Heilige Vallei en in Cusco. De ruines bestaat voornamelijk uit terrassen. Het fort is de enige vesting van de Inca's die de Spanjaarden in eerste instantie niet konden veroveren doordat ze vanaf de terrassen doorzeefd werden met pijlen. Boven op de top zijn diverse huizen en opslagschuren gebouwd. Deze opslagschuren zijn ook op de andere zijde van de berg gebouwd. De locale gids verteld dat de keiharde stenen vanaf de andere zijde van het grote dal uit de bergen zijn gehouwen. De zeer zware blokken zijn zonder dat de Inka het wiel kenden naar deze zijde van de berg gesleept. Dwars door een rivier. Het grootste blok weegt 80 ton. Ook hier zijn de stenen precies passend (zonder cement) op elkaar gestapeld. De zon schijnt erg fel en de temperatuur loopt dan ook aardig op.

Op weg naar Pisac maken we een korte stop mij een maisbier-brouwerij. Bij de ingang van de thuis brouwerij staat een menselijke schedel op een plankje. Navraag leert dat het de opa van de eigenaar is. Eigenlijk geloven we het niet, maar het verhaal wordt diverse malen bevestigd. De schedel van opa moet boze geesten buitenhouden. Buiten staat het spel Sapo, ofwel het kikkerspel. Dit is een oorspronkelijk spel van de Inca's. Het is erg geliefd onder de Peruanen. Het heeft iets weg van sjoelen, maar dan zonder bak. Op het midden van het bovenblad van een houten meubel is een koperen kikker geschroefd. In de bek van het beest is een gleuf geslepen, die iets ruimer is dan de gleuf in een spaarvarken. Rond de kikker zijn gaten in het bovenblad geboord. De bedoeling van het spel is dat iedere speler op een afstand van een aantal meters zes metalen schijven gooit en dat die schijven in één van de gaten terecht komen. Ieder gat staat voor een bepaald aantal punten. De schijven vallen door de kast en komen in bak-jes terecht waar de punten op staan.De bek van de kikker - het allermoeilijkste - geeft het meeste aantal punten. Makkelijke gaten leveren minder punten op. Bert wint vandaag de hoofdprijs aangezien hij een muntje precies in de mond van de kikker gooit. Binnen krijgen we uitleg van het destileerproces. In een achterkamer worden tientallen Cavia's gehouden. Achter het huis liggen diverse soorten mais te drogen in diverse kleuren.

Eén van de verkoopster is een stuk slimmer dan al die verkopers bij de ingang. Dit jonge meisje staat met een klein kind op haar rug helemaal alleen op een mooi uitkijkpunt. Ze verkoopt beschilderde schaaltjes. Als Leo na enig onderhandelen een schaaltje mag kopen voor 10 sol lijken de drie doldwaze gekke Bijenkorfdagen van start te zijn gegaan. Bijna de gehele groep stort zich op de schaaltjes, iedereen wil er ook één (net of ze nergens anders te koop zijn). Het meisje met kind raakt in de verdrukking en komt -in de ogen van enkele groepsleden- wel erg direct bij de afgrond te staan. In alle comotie valt het kind ook nog bijna uit haar draagzak (volgens enkele groepsleden). Wij staan het tafereel van enige afstand te bekijken. Het resultaat: een hoop stress om niets maar wel alle schaaltjes verkocht.

Aan het eind van de wandeling staan er gegroepeerd diverse tempels en huizen. Ook is er een ingenieus irrigatiesysteem met ceremoniële baden te zien. Als we teruglopen naar de bus zakt de zon achter de bergen en wordt het ineens fris.

Het was weer een mooie dag vol gepland met schitterende bezienswaardigheden. Na de Machu Picchu denkt de dat je het hoogtepunt al hebt gehad, maar ook deze Inca-ruines waren weer prachtig om te zien. Het begint al donker te worden als we op weg naar Cusco gaan. Geert vraagt of we nog geinteresseerd zijn in het geplande uitstapje aan het 'Awanacancha Project'. Hier zijn diverse lama-soorten van dichtbij te bewonderen. In de afgelopen dagen hebben we de lamasoorten al vaak in de vrije natuur gezien. De groep is het erover eens: het uitstapje kan dan ook overgeslagen worden (was waarschijnlijk toch al gesloten). 's Avonds aankomst in Casa Adina in San Blas. De rugzakken die we hebben achter gelaten staan al op de kamer. De komende dagen verblijven hier. Eindelijk kunnen we de kleding uitpakken en uitzoeken. De vuile was brengt Leo weg naar een houtbewerkingswerkplaats waar ze als extra bij verdiensten de was doen. De was wordt net als in Bangkok per kilo afgerekend (ipv per stuk in het hotel).