In werkelijkheid waren de Inka’s wel degelijk in staat tot het maken van dit soort bouwwerken, en in Saqsaywaman is nog goed zichtbaar hoe zij hun steden en forten bestand maakten tegen de aardbevingen die in het gebied regelmatig voorkwamen. Zij bereikten dit door de stenen perfect te laten aansluiten, en door de zijkanten van ondergelegen stenen nooit precies in het midden van daarboven gelegen stenen te laten uitkomen. Dat de stenen perfect aansloten is ook nu nog merkbaar: daar waar de oorspronkelijke bebouwing bewaard is gebleven is tussen de naden haast geen enkele begroeiing te vinden, terwijl er in de naden van later gerestaureerde delen inmiddels plantengroei waarneembaar is. Waarschijnlijk sleepten de Inka’s elke volgende steen tot tegen de steen waar hij tegenaan zou komen te liggen, waarna ze de vorm van de de steen die er al lag minutieus uithakten in de nieuw te leggen steen. Zo kwam elke nieuwe steen perfect aan te sluiten.De enorme stenen van Saqsaywaman, sommigen wegen 70 ton, kwamen uit een groeve genaamd Sisicancha, op 3 kilometer afstand. Tussen Saqsaywaman en Sisicancha kunnen nog stenen gevonden worden die tijdens het transport werden achtergelaten.

Volgens de overlevering werd de bouw van Saqsaywaman omstreeks 1508 voltooid. Tussen de 20.000 en 30.000 mankrachten hadden er 60 jaar aan gewerkt. Waarschijnlijk is het gevormd als het hoofd van de poema, waarvan de stad Cuzco het lichaam representeerde.
Zoals bij meer Inka-bouwwerken het geval is, is ook van Saqsaywaman niet precies bekend waar het voor diende. Een stad was het waarschijnlijk niet, daar is men het over eens. Lange tijd werd aangenomen dat het een fort was, waar soldaten getraind werden. De architectuur doet echter ook vermoeden dat het ging om een religieus bouwwerk, dat diende om de zonnegod (Inti) te vereren. Deze laatste hypothese werd kracht bijgezet toen in 1982 in Saqsaywaman de graven van enkele priesters werden ontdekt. Men meende dat priesters eerder in een tempel dan in een fort begraven werden, en dat Sacsayhuamán daarom waarschijnlijk een tempel is geweest. De vernietiging van Saqsaywaman was geen gevolg van een belegering, maar van verwaarlozing die 400 jaar duurde. Vanaf het moment dat Cuzco in Spaanse handen kwam, werden er stenen weggenomen om huizen in de stad te bouwen. In de muren van de beroemde kathedraal van Cuzco zijn veel stenen uit Saqsaywaman verwerkt, en tot in de jaren dertig van de twintigste eeuw was het mogelijk om tegen een kleine betaling stenen uit Saqsaywaman te gebruiken voor woningbouw.

Het hoogtepunt van het jaar is het jaarlijkse feest van Inti Raymi, het zonnewendefeest dat op 24 juni wordt gevierd. De plaatselijke bevolking trekt dan in kleurrijke vermommingen naar Saqsaywaman waar men danst en waar jongens de meisjes het hof maken, daarmee een traditie van de Inca’s volgend. Vele huwelijken in Cuzco vonden aldus hun wortels in Saqsaywaman.

Door het hele Inca-rijk verspreid lagen tempels van verschillende afmetingen. De belangrijkste was Coricancha, de tempel van de Zonnegod in het centrum van Cusco. De muren waren van binnen en van buiten overdekt met bladgoud, het symbool van de Inca, dat ook wel 'het zweet van de zon' werd genoemd. Binnen de muren die de tempel omringden lag een tuin waarin modellen van maisplanten en lama's stonden, gemaakt van goud en zilver. Achter de tuin was de binnenplaats die omring werd door zes gebouwen, elk opgedragen aan een andere god. Ook deze gebouwen waren versierd met goud en zilver. Inti zelf werd voorgesteld door een enorme schijf van massief goud aan de oostkant van de binnenplaats. De gemummificeerde lichamen van de dode Sapa Inca's werden bij belangrijke ceremonies hier naar toegebracht. Pizarro (de veroveraar van Peru) had Tupac Amaru (een Inca koning) gevangen genomen. Tupac Amaru wilde de tempel van de zon ruilen tegen zijn vrijlating. Pizarro stemde hier mee in, kreeg de tempel en vermoordde alsnog Tupac Amaru. Vervolgens is al het goud van de tempel naar Spanje verscheept.

Cusco - de naam betekent 'centrum' - is de voormalige Inca hoofdstad en de oudste continu bewoonde stad van Amerika. De geplaveide straatjes ademen nog steeds de sfeer van het voorbije rijk en zijn Spaanse veroveraars. Cusco stond lang bekend om zijn authentieke karakter, maar begint steeds meer tekenen van de moderne tijd te vertonen. Tegen de Incamuren zijn reclameborden gespijkerd en op het heilige hoofdplein van de Inca's zijn bars en internetcafe's geopend. Ondanks dit heeft Cusco veel sfeer en uitstraling. Het Plaza del Armas is mede door de Kathedraal, de Dominicaanse kerken en koloniale gebouwen erg indrukwekkend. De gebouwen bestaat uit een bonte mengeling van Inca- en Spaanse stijlen.

dag 18 Cusco - Lima (zondag 14 mei)
Vandaag verlaten we de heerlijke stad Cusco, het Andes gebergten en de inheemse volkeren van Peru. Vroeg in de ochtend hebben we een binnenlandse vlucht naar de hoofdstad Lima met Taca-air. Deze Peruaanse vliegtuigmaatschappij is relatief groot en vliegt met goede en veilige toestellen Men vliegt namelijk ook internationaal op vele bestemmingen in Zuid- en noord Amerika. Op de luchthaven zit de voltallige selectie van de ploeg uit Lima. Joke en Leo knopen een gesprek aan met de jongens. Leo spreekt met de jonge reserve keeper (hoe slecht moet hij dan wel niet zijn als die grabbelaar 1ste keeper is). Hij vertelt dat één van zijn ploeggenoten een goede vriend is van Farfan (de Peruaanse speler van PSV). Tijdens de vlucht heeft de rechterzijde prachtig uitzicht op de hoogste besneewde toppen van de Andes. Lima wordt grote delen van het jaar geteisterd mist die onstaat door de koude golfstroom. De laatste dagen wordt ook het vliegverkeer gehinderd door de mist.Wij landen zonder vertraging en zonder zicht op de luchthaven, pas enkele meters boven de grondbreekt het vliegtuig door de mist heen. Wat is de overgang groot, vanuit het prachtige zonnige Cusco in het vochtige en mistige Lima. De rugzakken en koffers komen snel van de transportband. Buiten staat de bus alweer te wachten en een uurtje later komen we aan bij het bekende Casa Andina hotel in de wijk Miraflores. Hier verbleven de ook eerste nacht.

's Avonds hebben we ons afscheidsdiner. In de afgelopen dagen heeft Leo geld ingezameld voor een gezamelijke tip-pot voor onze uitstekende gids die fantastisch werk heeft geleverd. Hij stond niet alleen dag en nacht voor ons klaar maar heeft ook vele extra tourtjes geregeld en veel gidswerk verricht. Het is alleen jammer dat er altijd wel één stel is dat moeilijk doet over het tipgeld. Eigenlijk vinden wij ik dit onbegrijpelijk: als je met een (dure) groepreis mee gaat, weet je dat het gebruikelijk is dat de gids (bij goed werk) een tip verwacht. Het tipgeld behoort dan ook deel uit te maken van je vakantiebudget om alle kosten te betalen zoals de luchthavenbelasting, brandstoftoeslagen, excursies en entreegelden. De meeste reisorganisaties geven dan ook als leidraad een tipgeld van 1 Euro/Dollar per persoon per dag. Als je dan ook nog aan bijna alle optionele excursies mee doet kan je volgens ons niet met het argument komen dat je geen geld hebt voor de tip. Helemaal lullig is als je zegt dat je de gids zelf iets geeft op de laatste dag en we achteraf moeten horen dat de gids helemaal niets heeft gekregen! Erg lullig voor de gids en groep waarop je hebt meegelift.

Leo heeft de groepsfoto laten afdrukken voor alle groepsleden en voor Geert een foto op een groter formaat. Alle groepsleden hebben achter op de foto een leuke tekst geschreven. Leo bedankt namens de (gehele) groep in een speech Geert voor zijn voortreffelijke werk en overhandigd hem de foto en de envelop met geld. Gelukkig zijn er enkele stellen die meer tip hebben gegeven dan de minimale voorgeschreven 1 dollar/euro per persoon per dag. Geert je hebt het verdiend!

De laatste dag in Lima wordt gevuld met een stadtour. Het is nu tijd voor een echte kennismaking met deze miljoenenstad, waar bijna éénderde van de totale bevolking van Peru woont! We rijden door de verschillende wijken van Lima en zien prachtige grote oude huizen die in diverse stijlen zijn gebouwd. De meeste gebouwen worden gebruikt door ambassades . In het imposante historische centrum bezoeken we het Gran Hotel Bolivar dat dateert uit de jaren 20 van de 20ste eeuw. Het hotel heeft veel van zijn oude sfeer behouden. In de lobby is een zeer fraaie koepel van gekleurd glas.

We bezoeken zeer uitgebreid de imposante Kathedraal, een kerk en het Monasterio de San Francisco. Dit religieuze bouwwerk werd in 1546 door Franciscanen gesticht en staat tegenwoordig op de werelderfgoedlijst van Unesco. Het indrukwekkende complex met de twee markante houten koepels werd pas in 1674 voltooid. In de baroke stijl van het klooster zijn in sommige muurornamenten nog Arabische-Andalusische invloeden te herkennen. Het koor met 132 stoelen van donkerbruin cederhout, de gouden met juwelen bezette monstrans en verschillende waardevole schilderijen laat zien hoe rijk de orde in die tijd was. In de catacomben liggen zorgvuldig geschikt de beenderen van circa 70.000 epidemieslachtoffers . Het klooster beschikt over een prachtige bibliotheek met eeuwen oude boeken.

We wandelen door het oude postkantoor door een passage. De passage had vroeger een glazen dak nadat tijdens een aardbeving de meest ruiten zijn gesneuveld heeft men besloten om er geen nieuwe glazen ruiten in te zetten. Het presentiele paleis wordt streng bewaakt door paleiswachters. Voor het hek staat enkel bewakers in vol ornaat inclusief brandblussers en betonschaar. In Lima wordt een gigantische piramide opgegraven/gerestaureerd. Deze archelogische site heet Huaca Pucllana. Deze piramide is opgebouwd uit miljoenen bakstenen met een platte bovenkant. In het museum liggen enkel mummies. De piramides zijn gebouwd door de Lima-beschaving. Dit was een voorloper van de Inca's (met nog een aantal andere culturen ertussen) en werd bestuurd vanuit het huidige Lima. Het blijft een raar idee rond te lopen in/op overblijfselen van zulke oude beschavingen, erg fascinerend. Te meer omdat de indrukwekkende omvang van de tempel nog steeds indringend aanwezig is. In het gastenboek op de datum 14 mei (gisteren) heeft een Nederlandse gepensioneerde man van 66 jaar zijn naam opgeschreven: Opvallend is dat deze meneer dezelfde achternaam heeft als Leo. Wat eentoeval. De kans is dan ook groot dat we net een familielid hebben misgelopen. Jammer dat zijn telefoonnummer er niet bij staat.

Buiten blijkt het geboekte vervoer niet op ons te staan wachten. Met onze mobiel bellen we (via Nederland) naar het hotel. De nachtportier adviseert ons een taxi te nemen. Helaas staan er geen taxi's op de luchthaven en duurt het meer dan een uur voordat we in ons hotel reserveren. Het is dan ook al vroeg in de morgen voordat we ons bed in kunnen .