Dag 1 Dag 10 Dag 15 Dag 20 Dag 25
Dag 6 - dinsdag 10 september : San Diego Zoo  

Om circa 9.15 uur kwamen we aan bij de San Diego Zoo waar vandaag - zoals we later begrepen - twee reuzen panda's uit China zouden aankomen. De dierentuin bestaat dit jaar 80 jaar en is gebouwd op een berg. Het park is mooi aangelegd en is ingedeeld in de "werelddelen" Eurasia, The Americas, Africa, Australia en The lslands. De Zoo is wereldberoemd om zijn Koala-beertjes (wat eigenlijk geen beren maar buideldieren zijn). Na binnenkomst ($21, inclusief 20% korting) zijn we begonnen met een bustocht met een dubbeldekker van 35 minuten door de prachtige dierentuin. Tijdens deze rit kregen we een mooi overzicht van dierentuin.

Het verblijf van de reuzen panda's was nog gesloten. Er stond wel een filmploeg voor de ingang van het pandaverblijf. De reuze panda is een bedreigde diersoort waarvan er in China nog maar ongeveer 1.000 in de vrije natuur leven. 's Avonds zagen we op de televisie dat de Zoo tientallen jaren geleden ook al panda's uit China te leen hebben gehad. Nu na zeven jaar onderhandelen krijgen ze weer twee reuze panda's te leen voor een periode van 12 jaar. Elk jaar moet de Zoo 1 miljoen dollar aan China betalen voor het behoud van de panda's. Tevens vertelden ze dat de panda's nog twee maanden in quarantaine zouden leven en het publiek dus pas over twee maanden de reuze panda's zouden kunnen zien.

Heel de dag hebben we door de dierentuin gelopen, dieren bekeken en voor de hokken gehangen. We werden erg moe en hadden het erg warm. Aan het eind van de middag toch maar gegeten in het restaurant. De lasagna smaakte net zo zoals het eruit zag, dat wil zeggen VIES! Om vier uur verlieten we de diernetuin. Via het centrum (downtown) en de haven zijn we terug naar het motel gereden. 's Avond uitgerust en TV gekeken. Er was - zoals reeds beschreven- veel nieuws over de aankomst van de reuze panda's.
Dag 7 - woensdag 11 september : San Diego downtown

's Morgens vroeg zijn we naar het centrum van San Diego gereden. Gewinkeld in het winkelcentrum Plaza. We hebben hier nog gezocht naar een nieuwe videocamera omdat de geleende videocamera niet goed meer werkte. Helaas hebben ze in Amerika een ander videosysteem dan het Europese PAL-systeem. In Norton Plaza hebben we heerlijk gegeten bij Panda Express. Dit is een Chinees fastfood-restaurant, waarbij je zelf uit een ruime assortiment kan bepalen welke gerechten je op je bord wil hebben (combo-menu voor $4,99).

Vervolgens hebben een wandeling gemaakt naar de haven. San Diego is de marinestad van de Verenigde Staten. Aan de overzijde van de haven liggen vele marineschepen. Regelmatig varen er ook marineboten langs en vliegen er helicopters over. Vanuit de haven hebben we een boottocht gemaakt naar het schiereiland Coronado. Dit eiland is verbonden met de stad door een hoge en lange tolbrug. Na te hebben gewinkeld in Coronado hebben we de boot terug genomen naar het centrum. Het was vandaag weer erg warm. Aan het eind van de middag zijn we nog naar het Balboa-park geweest waar zich diverse musea bevinden. De gebouwen zijn uitgevoerd in Spaans-Moorse bouwstijl en dateren van de internationale tentoonstelling van 1915 en 1935.

Na terugkomst bij het motel lekker gezwommen in het zwembad. 's Avonds gegeten in het DW-ranch restaurant. Dit was een typische Amerikaanse restaurant (met de televisie aan). We kregen een plaatsje aan de bar en hebben hier onze uiensoep, fishfilet en tartaarsteak gegeten. Ook heeft Leo bij naburige hotels nog gezocht naar een computer met een internet-verbinding om een mail versturen. Maar helaas. Wie heeft kunnen bedenken dat het versturen van E-mail zo lastig is (in 1996).

Dag 8 - donderdag 12 september : naar Scottsdale (Phoenix)
Vandaag hebben we een flinke autorit achter de rug. We hebben ongeveer 700 kilometer gereden vanuit San Diego naar Scottsdale. Het was een prachtige route. Het eerste gedeelte ging door een prachtige berglandschap met veel losse rotsen. Vervolgens kwamen we door een gebied dat alleen bestaat uit zandduinen. Zover als je kon kijken. Het laatste gedeelte reden we door de woestijn van Arizona. Deze woestijn staat vol met reusachtige cactussen, het handelsmerk van Arizona. Onderweg werden we regelmatig ingehaald door hele grote vrachtwagencombinaties (die zich overigens niet houden aan de maximale snelheid). We hebben zelfs vrachtwagens gezien waar de chauffeur zijn personenauto op het dak van de vrachtwagencabine mee vervoerde.
De lange reis viel ons erg mee. Waarschijnlijk omdat we telkens door een andere omgeving reden (zo hadden we ons Amerika voorgesteld). Rond 15:00 uur kwamen we aan bij het motel in Scottsdale. Dit motel heeft, tot ons genoegen, een groot zwembad en jacuzzi. Aan het eind van de middag hebben we een bezoek gebracht aan Old Town Scottsdale, waar leuke en mooie indianenspullen werden verkocht. Hier hebben we een mooi fotoboek gekocht over Sedona (waar we over enkele dagen langskomen). Op de terugweg naar het motel hebben we eten gehaald. Het eten hebben we volgens Amerikaanse traditie "thuis"' opgegeten. Rond 20.00 uur (het was al donker) hebben we nog een lekker duik genomen in het zwembad. Tevens hebben we languit in de jacuzzi gelegen.
P.S. Onderweg hebben we een tijdszone gepasseerd. De klok in Arizona bleef echter gelijk lopen met de klok in Californië omdat ze in Californië een zomertijd hanteren en in Arizona niet.
Dag 9 - vrijdag 13 september : Apache Trail
Om half negen zijn we vertrokken uit Scottsdale voor een tocht over de Apache Trail. Dit is voor een gedeelte een onverharde weg door prachtige rode bergen, langs diepe dalen, door droge rivieren en langs mooie meren. Onderweg kwamen we een authentiek westernstadje tegen uit 1892. Dit stadje is door goudzoekers gebouwd en heet Goldfield. De ingang van het Lost Dutchman State Park, gelegen in de vermaarde Superstition Mountains, bevindt zich enige kilometers verder langs de highway 88. In dit ruige berggebied is omstreeks 1880 de legende van de 'Lost Dutchman Mine' geboren.
Volgens de overlevering zou hier een Duitse goudzoeker, Jacob Waltz (bekend als 'the Dutchman'), regelmatig met zijn zakken vol goud nuggets plotseling in de bewoonde wereld zijn opgedoken. Meerdere mensen zouden hebben geprobeerd hem in het geheim naar zijn 'goudmijn' in de bergen te volgen, maar niemand heeft dat ooit kunnen navertellen. Er is geen bewijsmateriaal dat de legendarische 'Dutchman' werkelijk heeft bestaan. Vermoedelijk was hij één van de mijnwerkers van de Vuiture Mina nabij Wickenburg. Tot op heden heeft niemand zijn fantastische goudmijn terug kunnen vinden.
De tocht door de bergen over de onverharde weg was een hele belevenis. We zagen langs de weg een groot hert staan en op de weg liepen heel veel rupsen, eekhoorns en hagedissen. Langs de weg stonden veel waarschuwingsborden voor vallende rotsblokken, overstekend wild en overstromingen (bij de droge rivieren). Wij kunnen ons niets voorstellen bij deze overstromingen. We hebben de hele dag gedaan over de tocht van ongeveer 300 kilometer. Op de terugweg naar het motel begon het weer te betrekken en er ontstonden in de woestijn kleine zandtornado's. Bij het nieuwsbericht op de televisie zagen we dat er uit het gebied waar we vandaag waren geweest mensen geëvacueerd werden vanwege de hevige onweersbuien en overstromingen. Zo zagen we dat er auto's en kampeerbussen meegesleurd waren door water- en modderstromen.
's Avonds hebben we een bezoek gebracht aan het grote overdekte winkelcentrum 'Fashion Square'.