Dag 1 Dag 6 Dag 10 Dag 20 Dag 25
Dag 15 - donderdag 19 september: Bryce Canyon en Zion National Park
Rond negen uur zijn we vertrokken richting Bryce Canyon National Park. Het was fris maar de zon stond aan een strakblauwe lucht. We hebben wel onze korte broeken aangetrokken maar hebben toch ook voor alle zekerheid een sweater aangetrokken. Onderweg zagen we veel boeren die hun weilanden aan het besproeien waren. Aan de grond vroor het blijkbaar nog. De gewaasen waren wit geworden van het ijs. Om elf uur kwamen we aan in Bryce Canyon. Natuurlijk eertst een bezoek gebracht aan het visitor center.We hebben hier wat postkaarten en een CD-Rom gekocht met informatie en foto's van alle nationale parken in het westen van Amerika.

Tevens hebben we hier een diapresentatie over de Byce Canyon gezien. Een bord in de hal van het visitor center meldde dat de maximum temperatuur gisteren 8 graden Celcius bedroeg (het weer was toen wel aanzienlijk slechter geweest). 's Nachts was het -5 graden Celcius geweest en had het een beetje gesneeuwd (let wel, we zaten hier op 2,400 meter hoogte). Bryce Canyon is een zeer bijzonder park. Het is niet te vergelijken met de andere parken die we hebben bezocht. De kleuren en vormen zijn zeer indrukwekkend. Eén van de wandelroutes (trails) hebben we nog een stuk naar beneden gevolgd. De herinnering van Arches National Park stond echter nog fris in ons geheugen. We zijn niet verder naar beneden gegaan.

Bryce Canyon is één van de mooiste parken wat wij ooit gezien hebben !!!!
Het was inmiddels zeer aangenaam en warm weer geworden. Bij veel uitzichtspunten zagen we Squirres (grond-eekhoorntjes) die praktisch tam zijn en die bij je komen bedelen om eten. Om drie uur verlieten we Bryce Canyon om op weg te gaan naar Zion National Park. We bereikten dit park via twee zeer donkere en smalle tunnels. Echt veel hebben we van dit park niet gezien. Wel hebben we een bezoek gebracht aan 'Checkerboard Mesa' en 'Weeping Rock', een metershoge rots waar grondwater doorheen sijpelt. Om vijf uur verlieten we Zion National Park. Het was nog 80 mile rijden naar ons motel in St. George. We kwamen hier om 18:30 uur aan. 's Avonds hebben we gegeten bij de 'Red Lobster', een visrestaurant in St. George. Leo had een garnalencocktail vooraf en rijst met visfilet. Roos had gebakken garnalen met patat (totaal $27). 's Avonds maar weer eens op zoek gegaan naar een computer met een internetverbinding voor het versturen van een E-Mail. Uiteindelijk hoorde we dat de plaatselijke Highschool (The Dixie College) computers met internetverbindingen heeft. Maar helaas was de bibliotheek van deze school al gesloten zodat we het morgenochtend nogmaals moeten proberen.
Dag 16 - vrijdag 20 september: Las Vegas
Om 9:00 uur zijn we terug naar de High-school in St. George gegaan om een E-mail te kunnen versturen via internet. We werden doorgestuurd na het computerlab van de universiteit, waar we na heel veel moeite eindelijk achter een PC plaats konden nemen. Eindelijk het lang beloofde bericht naar Nederland versturen. Om 10:00 uur vertrokken we richting Las Vegas. Las Vegas ligt midden in de woestijn in de staat Nevada en is 's werelds grootste gokstad. Kansspelen (gaming) zijn overal legaal en fungeren als een van de voornaamste trekpleisters voor zowel buitenlandse, als Amerikaanse bezoekers.

Om 11:00 uur lokale tijd kwamen we in Las Vegas aan. Omdat we onderweg de tijdzone van Arizona waren gepasseerd was het hier weer één uur vroeger. We zijn direct doorgereden naar het Motel. Onze kamer was echter nog niet klaar. We zijn eerst Las Vegas gaan verkennen en gaan winkelen op 'The Strip'. Ook hebben we alvast de casino's bezocht op Fremont Street.

Om vier uur zijn we teruggegaan naar het motel. Lekker gezwommen in het zwembad. 's Avonds hebben we een bezoek gebracht aan 'Boulder Station'. Een reusachtig casino naast ons motel. Hier hebben we toch nog even gegokt (videopoker). Roos speelt het liefst op de 5 dollar-cents-machines omdat ze dan langer lol heeft van het geld; verliezen doen we toch! Inmiddels zijn we er achter gekomen dat het gokken hier 24 uur per dag doorgaat. De casino's en speelzalen sluiten nooit en nergens hebben we een klok kunnen ontdekken. Ieder denkbaar gok- of kansspel wordt hier beoefend roulette, keno (een soort bingo), backgammon,. dobbelen, pokeren, baccarat en blackjack '21'. Tevens staan: er ongeveer 100.000 gokautomaten (slot machines of slots) in één casino, die een hels kabaal maken.
Dag 17 - zaterdag 21 september: Lake Mead (Las Vegas)

Vandaag zijn we naar Lake Mead en de Hoover Dam gegaan. Het toeval wilde dat er vandaag power-boat-races op het meer werden gehouden. In het Visitor Center van de Hooverdam hebben we een half uur durende film over de bouw van de Hoover Dam gezien. De Hoover Dam is een enorme stuwdam uit de jaren dertig. Het vormt met het daarachter gelegen stuwmeer, Lake Mead, nog steeds een van de 'grootste hydro-elektrische installaties ter wereld. Het stuwmeer ligt circa 45 kilometer ten zuidoosten van Las Vegas, in de buurt van Boulder City.

Deze stad is overigens gebouwd om de duizenden bouwers van de Hoover Dam in de jaren dertig te huisvesten. In 1933 werd er een begin gemaakt met de bouw van de dam en op 30 september 1935 opende president Franklin D. Roosevelt de naar zijn voorganger Herbert Hoover, genoemde stuwdam. In 1936 werd de eerste turbine-generator in werking gesteld; de laatste volgde in 1961.

's Avonds hebben we een bezoek gebracht aan het Casino Center en The Strip. Het Casino Center en The Strip zijn de twee grootste amusements- en speelcentra van Las Vegas. Het Casino Center (ook bekend als Glitter Gulch) ligt in en rond East Fremont Street in het oude centrum van Las Vegas. Hier bevinden zich de bekende hotel-casino's als The Golden Nugget, Union Plaza en The Four Queens. Ieder uur wordt hier de 'Fremont Experience' gespeeld, een klank- en lichtspel op het plafond van de overdekte Fremont Street. The Strip is een 5 kilometer lang stuk van de brede en drukke 'Las Vegas Boulevard South'. Hier staan tientallen grote hotel-casino's als Caesar's Palace, Circus Circus, Luxor, MGM Grand, Treasure lsland, The Mirage, Excalibur en Sahara. Op The Strip hebben we gewinkeld in The Forum Shops van Caesar's Palace (groot overdekt winkelcentrum geheel in Romeinse stijl) en hebben we een piratenschow voor Treasure Island en een vulkaanuitbarsting voor The Mirage gezien.We hebben gegeten in het hotel-casino Harrah's.

Dag 18 - zondag 22 september : Las Vegas
Vandaag hebben we lekker uitgeslapen en hebben we geluierd bij het zwembad van het motel. 's Avonds zijn we weer naar The Strip gegaan en hebben we gegokt in het casino van Treasure Island. Voor het hotel van Treasure Island wordt elk uur een show opgevoerd, waarbij 2 piratenschepen met elkaar een oorlog voeren. Over en weer wordt er geschoten en gevochten. Talloze piraten vechten met zwaarden en vallen voor dood in het water. Uiteindelijk zink er zelfs één van de piratenschepen. We hebben gegeten in Circus Circus (onbeperkt buffet voor $4,99 p.p.). Ook hebben we nog even 'gegokt' op de kinderkermis van Circus Circus. Roos heeft nog gekeken naar de circusvoorstelling die hier continu te zien is op de eerste etage van dit casino-hotel.
Dag 19 - maandag 23 september : via Death Valley naar Bakersfield
. Vandaag vertrokken wij om 8:45 uur uit Las Vegas richting Death Valley. Op weg naar deze heetste plek op aarde (50 graden Celsius) kregen we op ongeveer 60 kilometer buiten Las Vegas, midden in de woestijn een lekke band. Nadat we alle koffers uit de auto hadden gehaald zagen we dat de reserveband een "thuiskomen" was Gelukkig was er een krik en een moersleutel in de auto aanwezig. In het gebied waar we de lekke band kregen, was het overigens verboden om te stoppen en om lifters mee te nemen. Dit omdat er in de buurt een gevangenis was. Niet zo'n fijne piek dus. Gelukkig was het nog vroeg in de morgen en was het nog niet zo warm.
Snel de krik onder de auto gezet en de lekke bank verwijderd. De band bleek totaal verwoest en afgescheurd was. De band was zeker niet meer te plakken of te repareren. De reserveband was vrij snel onder de auto gezet. Vervolgens zijn we doorgereden naar het eerstvolgende dorpje langs de weg (circa 10 kilometer verderop), Indian Springs. In Indian Springs hebben wij bij een benzinestation gebeld met het verhuurbedrijf Hertz. We vonden het namelijk onverantwoord om zonder reserveband door Death Valley rijden. Het was hier al zo warm! Een medewerker van Hertz vertelde ons dat we terug moesten komen naar Las Vegas om de auto om te ruilen. Wij hadden hier geen zin in. We wilden niet het risico lopen dat we nogmaals een lekke band kregen. Uiteindelijk mochten we na een lange discussie de band laten repareren bij het plaatselijke bandencentrum of daar een nieuwe band kopen. Toen we echter bij de plaatselijke garage kwamen bleek dat ze geen nieuwe banden verkochten. Ze verkochten wel gebruikte banden. Helaas alleen niet in de goede maat. Weer gebeld met Hertz. Ze kwamen nogmaals met de oplossing om terug naar Las Vegas te rijden en daar bij het Hertz-station op het vliegveld de auto om te ruilen voor een andere auto. We hadden weinig keus, dus.........…..terug naar Las Vegas in de hoop dat we onderweg niet nog een lekke band zouden krijgen!
Om 11.30 uur kwamen we aan bij Hertz op het vliegveld. Ze hadden daar echter geen auto uit dezelfde categorie als dat we reeds hadden. Ze wisten echter niet dat ons model al een categorie hoger was dan het model waarvoor we betaald hadden. We kregen weer een auto uit een hogere categorie. We konden kiezen: een Lincon' Towcar (grote Amerikaanse auto) of een M.P.V. (Ford). Omdat de towncar niet echt een towncar was, kozen we voor de M.P.V.. Met de andere auto hadden we 4.200 kilometer gereden.Om 11:45 uur waren we weer op weg naar Death Valley.

Auto wisselen
Toen we in Death Valley aankamen, hebben we eerst een bezoek gebracht aan het visitorscenter. Hier kregen we veel informatie over de geschiedenis en het ontstaan van Death Valley en kregen wij, zoals we inmiddels gewend waren, bruikbare kaarten en informatie-materiaal. In het visitor center werden ook statistieken van de temperatuur bijgehouden. Zo werd op een bord aangegeven dat de hoogste temperatuur ooit gemeten 56,7 graden celsius was (in 1913 en gemeten in de schaduw!). De auto reeds erg luxe en wat een power in die motor. Bij een kick-down zat je direct op de achterbank.
Ook vandaag was het zeer warm (circa 40 graden celsius). Het bijzondere in Death Valley is dat de kampeerterreinen in de zomer gesloten en in de winter geopend zijn. Vervolgens zijn we dwars door Death Valley gereden. Onderweg zijn we gestopt bij een uitzichtspunt dicht bij Furnace Creek. Even snel de auto uitgegaan en een stukje omhoog geklommen.
De hitte sloeg direct op onze lenzen en op onze keel. Wat was het daar 'heet en droog! Snel een paar foto's gemaakt en snel weer terug naar de auto met airconditioning. Gedurende de verdere trip door Death Valley kwamen we langs de weg zeer regelmatig borden tegen met de mededeling dat de airconditioning uitgeschakeld dient te worden om oververhitting van de motor te voorkomen. Ook kwamen we geregeld grote watertanks langs de weg tegen met water voor oververhitte motoren. Toen we Death Valley hadden verlaten, hebben we even moeten zoeken naar de juiste weg naar Bakersfield. Ook hebben we een aantal keren de weg moeten vragen,. Echter geen enkele Amerikaan kon ons helpen omdat ze zelfs niet op de kaart konden aanwijzen waar ze woonden! Uiteindelijk kwamen we om 20:00 uur aan bij Motel 6 in Bakersfield. De kamer stonk naar rook. Helaas was er geen andere kamer beschikbaar.