We hebben toch nog redelijk kunnen slapen in een muffe kamer en een onrustige buurman. Als we aan het ontbijt zitten, blijkt dat het hotel aan een meer ligt. We hebben een mooi uitzicht. Helaas hebben we geen tijd voor sightseeing want om 8.00 uur vertrekken we naar Bagan. Onderweg zullen we nog een bezoek brengen aan de heilige Mount Popa.

Onderweg komen we weer heel wat overbeladen vrachtwagens en omgebouwde trucks of pick-ups tegen. Opvallend is dat ze altijd volgeladen zijn met mensen, dieren en bagage en over het algemeen stilstaan. We zien er een aantal in een greppel liggen of met pech langs de weg staan. De reizigers zitten er dan gezellig met z'n allen omheen. Waarschijnlijk overnachten ze vannacht langs de weg. Het verbaast ons niet dat er regelmatig een auto letterlijk door zijn assen zakt.

In de loop van de ochtend zien we Mount Popa liggen. De gedoofde vulkaan met vrijwel loodrechte rotswanden steekt 1.500 meter boven de Myingyan-vlakte uit en wordt door de Birmezen beschouwd als 'home of the nats' (geesten). Naast hun geloof in Boeddha vinden de Birmezen het heel belangrijk om de nats te vriend te houden. Bij belangrijke gebeurtenissen wordt niet alleen de zege van Boeddha gevraagd maar ook die van één of meerdere nats. In veel woningen zijn altaartjes te vinden waar de nats gunstig gestemd worden met eten, bloemen en wierook. Maar ook bij bomen en op gevaarlijke kruispunten staan nat-altaartjes. Er bestaat een scholingsnat die zich ontfermt over studenten en een nat die waakt over het huishouden. Kortom, dit "huis van de nats" is voor de Birmezen zeer heilig!

Als we stoppen voor een foto, horen we muziek uit een klein tempeltje komen. We vallen met onze neus in de boter. Een familie is hier bezig met een ceremonie om de nats tevreden te houden. Birmezen roepen namelijk door een gebrek aan respect (vooral door dronkenschap) het ongeluk op zich af en riskeren het om bezeten te raken door een nat. Ze moeten zich dan wekenlang onderwerpen aan een geestuitdrijving. Om dit te voorkomen houden de Birmezen natpwes, feesten waarbij de geesten opgeroepen worden om in een medium te gaan. Op deze manier worden de nats tevreden gehouden.
We zien hoe een travestiet (het medium) op luide muziek in een wulpse toestand van trance raakt en gillend fruit naar de muzikanten gooit. Het ziet er vreemd uit en we moeten er stiekem (zodat de nat het niet ziet) een beetje om lachen.

Na een fikse klim op blote voeten via een steile, overdekte trap en ladders bereiken we na een half uur de top van de berg. Onderweg passeren we altaartjes en beelden van goden en worden we vergezeld door brutale apen. We moeten oppassen dat we niet in de drek van apen stappen!

De tempel boven op de berg valt ons erg tegen. Het ziet er vervallen uit en overal bladdert de verf vanaf. Het uitzicht over de vlakte van Bagan is echter schitterend. We lopen een rondje door de tempel en dalen dan de steile trap weer af om verder door te rijden naar Bagan, nog zo'n 50 kilometer hiervandaan.

Vroeg in de middag komen we in Bagan aan, de stad van de duizenden pagodes. We passeren een hokje waar we de 10 US$ entree per persoon voor Bagan betalen. Het is veel geld, maar Bagan is één van de belangrijkste bezienswaardigheden in Azië en wordt beschouwd als een historisch wereldwonder. Een bezoek aan deze stad mag dus niet op het programma ontbreken. Anders dan in Mandalay, hoef je overigens voor de bezienswaardigheden in Bagan geen entreegeld te betalen.

Bagan bestaat uit drie gedeeltes: Nieuw Bagan, Oud Bagan en Nyaung U. In Nyaung U vinden we onderdak in een luxe splinternieuw hotel voor maar 7 US$ per nacht. Myint krijgt gratis een ruime kamer aangeboden. Trots laat hij ons zijn kamer zien; "Look, look, little swimmingpool". Met een grote grijns op zijn gezicht toont hij ons zijn ligbad.
's Middag nodigen we hem uit voor een etentje bij een restaurant waar voornamelijk Westers eten wordt verkocht. Als we de menukaart in het Birmees vergelijken met die in het Engels, blijken er op de Birmese veel minder gerechten te staan. Dit tot groot plezier van Myint. Waarschijnlijk was men niet in staat alle Westerse gerechten in het Birmees te vertalen.

Myint heeft gezien dat we in het hotel de New Light of Myanmar (de Engelstalige regeringskrant) zaten te lezen. Het is ons al duidelijk geworden dat de media hier aan de hand van de dictators lopen. Tijdens het eten vertelt Myint heel zacht dat we het nieuws in de krant niet moeten geloven. Er klopt niets van. Als de ober ons eten komt brengen, stopt Myint abrupt met praten. Zijn angst om afgeluisterd te worden is groot.